جستجوی در اين وبلاگ

۱۳۸۹ مهر ۱۲, دوشنبه

یا حسین


اوج جمالم حسین 1
تویی دوایم حسین 2
ذکر نمازم حسین 3
کردی تو مستم حسین 4
اوج صفایم حسین 5
تویی صلاتم حسین 6
رازو نیازم حسین 7
کشته ی ظلمم حسین 8
اوج غیاثم حسین 9
تویی که شمسم حسین 10
راه نجاتم حسین 11
کشته ی لطفم حسین 12
اوج کمالم حسین 13
جان بتو بازم حسین 14
راه و صراطم حسین 15
کعبه و حجم حسین 16
اول کارم حسین 17
جان رسولم حسین 18
رفع کن نیازم حسین 19
مالی ندارم حسین 20
آب حیاتم حسین 21
چراغ راهم حسین 22
رفیق راهم حسین 23
مانده ی راهم حسین 24
آخر کارم حسین 25
حرف و کلامم حسین 26
رمز وجودم حسین 27
ماه سما ءم حسین 28
آقا و مولام حسین 29
خار عدوم حسین 30
رهبر و مولام حسین 31
مرده و ماتم حسین 32
آه صدایم حسین 33
خدا رسولم حسین 34
روح و روانم حسین 35
مشقم و خطم حسین 36
بده براتم حسین 37
خسته و پیرم حسین 38
ساز و نوایم حسین 39
مشکل گشایم حسین 40
بده تو اجرم حسین 41
خورشید و ماهم حسین 42
سرور و مولام حسین 43
من بتو نازم حسین 44
بده جلایم حسین 45
خون خدایم حسین 46
سعی و صفایم حسین 47
من ته چاهم حسین 48
بده عطایم حسین 49
دادی براتم حسین 50
سلام علیکم حسین 51
مهرت بجانم حسین 52
بده نجاتم حسین 53
دادی تو اذنم حسین 54
سوی سلامم حسین 55
نازی به اشکم حسین 56
برات بمیرم حسین 57
دادی حیاتم حسین 58
شرط وجودم حسین 59
نام امامم حسین 60
بی تو فقیرم حسین 61
دادی نجاتم حسین 62
شمس سماءم حسین 63
نام تو ذکرم حسین 64
تشنه لطفم حسین 65
دارو ندارم حسین 66
شمع کیانم حسین 67
نام تو رزقم حسین 68
تشنۀ آبم حسین 69
دانی فقیرم حسین 70
شور نوایم حسین 1
نام کتابم حسین 72
تنها پناهم حسین 73
درد و دوایم حسین 74
صدر مرامم حسین 75
نذر و نیازم حسین 76
توی پناهم حسین 77
دردت بجانم حسین 78
صوم و صیامم حسین 79

حدیث کساء



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمْ

حِديث الْكِساء

عَنْ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ عَلَيْهَاالسَّلامُ

بِنْتِ رَسُولِ‏اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ

قالَ سَمِعْتُ فاطِمَةَ اَنَّها قالَتْ

دَخَلَ عَلَىَّ اَبى رَسُولُ‏اللَّهِ فى بَعْضِ الْأَيَّامِ

فَقالَ: اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا فاطِمَةُ


فَقُلْتُ عَلَيْكَ السَّلامُ

قالَ اِنّى اَجِدُ فى بَدَنى ضُعْفاً

فَقُلْتُ لَه

اُعيذُكَ بِاللَّهِ

يا اَبَتاهْ مِنَ الضُّعْفِ


فَقالَ يا فاطِمَةُ

ايتينى بلْكِساءِاِ الْيَمانىِّ

وَ غَطّينى بِهِ

فَاَتَيْتُهُ بِالْكِساءِ الْيَمانى

فَغَطَّيْتُهُ بِهِ

وَ صِرْتُ اَنْظُرُ اِلَيْهِ

وَ اِذا وَجْهُهُ يَتَلَأْلَؤُ

كَاَنَّهُ الْبَدْرُ فى لَيْلَةِ تَمامِهِ وَ كَمالِهِ



فَما كانَتْ اِلَّا ساعَةً

وَ اِذا بِوَلَدِىَ الْحَسَنِ قَدْ اَقْبَلَ وَ قالَ

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُمَّاهْ

فَقُلْتُ وَ عَلَيْكَ السَّلامُ

يا قُرَّةَ عَيْنى وَ ثَمَرَةَ فُؤادى

فَقالَ يا اُمَّاهُ!

اِنّى اَشُمُّ عِنْدَكِ رائِحَةً طَيِّبَةً

كَاَنَّها رائِحَةُ جَدّى رَسُولِ‏اللَّهِ

فَقُلْتُ نَعَمْ اِنَّ جَدَّكَ تَحْتَ الْكِساءِ

فَاَقْبَلَ الْحَسَنُ نَحْوَ الْكِساءِ

وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا جَدَّاهْ يا رَسُولَ‏اللَّهِ،

اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَدْخُلَ مَعَكَ تَحْتَ الْكِساءِ

قالَ: وَ عَلَيْكَ السَّلامُ

يا وَلَدى وَ صاحِبَ حَوْضى

قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَدَخَلَ مَعَهُ تَحْتَ الْكِساءِ



فَما كانَتْ اِلَّا ساعَةً

وَ اِذًا بِوَلَدِىَ الْحُسَيْنِ قَدْ اَقْبَلَ

وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُمَّاهُ

فَقُلْتُ وَ عَلَيْكَ السَّلامُ

يا قُرَّةَ عَيْنى وَ ثَمَرَةَ فُؤادى

فَقالَ لى يا اُمَّاهْ

اِنّى اَشُمُّ عِنْدَكِ رائِحَةً طَيِّبَةً

كَاَنَّها رائِحَةُ جَدّى رَسُولِ‏اللَّهِ

فَقُلْتُ نَعَمْ، اِنَّ جَدَّكَ وَ اَخاكَ تَحْتَ الْكِساءِ

فَدَنَا الْحُسَيْنِ نَحْوِ الْكِساءِ

وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا جَدَّاهُ

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَنِ اخْتارَهُ اللَّهُ

اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَكُونَ مَعَكُما تَحْتَ الْكِساءِ؟

فَقالَ وَ عَلَيْكَ السَّلامُ

يا وَلَدى وَ يا شافِعَ اُمَّتى،

قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَدَخَلَ مَعَهُما تَحْتَ الْكِساءِ




فَاَقْبَلَ عِنْدَ ذْلِكَ اَبُوالْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُ اَبىطالِبٍ

وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ رَسُولِ‏اللَّهِ

فَقُلْتُ وَ عَلَيْكَ اَلسَّلامُ

يا اَبَاالْحَسَنِ وَ يا اَميرَالْمُؤْمِنينَ

فَقالَ يا فاطِمَةُ اِنّى اَشُمُّ عِنْدَكِ رائِحَةً طَيِّبَةً

كَاَنَّها رائِحَةُ اَخى وَ ابْنِ عَمّى رَسُولِ‏اللَّهِ

فَقُلْتُ نَعَمْ هاهُوَ مَعَ وَلَدَيْكَ تَحْتَ الْكِساءِ

فَاَقْبَلَ عَلِىٌّ نَحْوِ الْكِساءِ

وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ‏اللَّهِ

اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَكُونَ مَعَكُمْ تَحْتَ الْكِساءِ

قالَ لَهُ وَ عَلَيْكَ اَلسَّلامُ

يا اَخى وَ يا وَصِيّى وَ خَليفَتى وَ صاحِبَ لِوائى

قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَدَخَلَ عَلِىٌّ تَحْتَ الْكِساءِ

ثُمَّ اَتَيْتُ نَحْوَ الْكِساءِ

وَ قُلْتُ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبَتاهْ يا رَسُولَ‏اللَّهِ

اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَكُونَ مَعَكُمْ تَحْتَ الْكِساءِ

قالَ وَ عَلَيْكِ السَّلامُ يا بِنْتى وَ بِضْعَتى

قَدْ اَذِنْتُ لَكِ فَدَخَلْتُ تَحْتَ الْكِساءِ



فَلَمَّا اكْتَمَلْنا جميعاً تَحْتَ الْكِساءِ

اَخَذَ اَبى رَسُولُ‏اللَّهِ بِطَرَفَىِ الْكِساءِ

وَاَوْمى بِيَدِهِ الْيُمْنى اِلَى السَّماءِ

وَ قالَ اَللَّهُمَّ اِنَّ هؤُلاءِ

اَهْلُ بَيْتى وَ خاصَّتى وَ حامَّتى،

لَحْمُهُمْ لَحْمى وَ دَمُهُمْ دَمى

يُؤْلِمُنى ما يُؤْلِمُهُمْ وَ يَحْزُنُنى ما يَحْزُنُهُمْ

اَنَا حَرْبُ لِمَنْ حارَبَهُمْ وَ سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَهُمْ،

وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عاداهُمْ وَ مُحِبٌّ لِمَنْ اَحَبَّهُمْ

اِنَّهُمْ مِنّى وَ اَنَا مِنْهُمْ

فَاجْعَلْ صَلَواتِكَ وَ بَرَكاتِكَ وَ رَحْمَتَكَ

وَ غُفْرانَكَ وَ رِضْوانَكَ عَلَىَّ وَ عَلَيْهِمْ

وَ اَذْهِبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهِّرْهُمْ تَطْهيراً



فَقالَ اللَّهَ عزَّ وَ جَلَّ:

يا مَلائِكَتى وَ يا سُكَّانَ سَمواتى

اِنّى ما خَلَقْتُ سَماءً مَبْنِيَّةً،

وَ لا اَرْضاً مَدْحِيَّةً

وَ لا قَمَراً مُنيراً وَ لا شَمْساً مُضيئَةً

وَ لا فَلَكاً يَدُورَ وَ لا فُلْكاً يَسْرى

اِلَّا فى مَحَبَّةِ هؤُلاءِ الْخَمْسَةِ

الَّذينَهُمْ تَحْتَ الْكِساءِ

فَقالَ الْأَمينُ جَبْرَئيلُ

يا رَبِّ وَ مَنْ تَحْتَ الْكِساءِ

فَقالَ اللَّهُ عزَّ وَ جَلَّ

هُمْ اَهْلُ بَيْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ

وَ هُمْ فاطِمَةُ وَ اَبُوها وَ بَعْلِها وَ بَنُوها

فَقالَ جَبْرَئيلُ يا رَبِّ

اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَهْبِطَ اِلَى الْأَرْضِ

لِأَكُونَ مَعَهُمْ سادِساً فَقالَ اللَّهُ نَعَمْ،

قَدْ اَذِنْتُ لَكَ فَهَبَطَ الْأَمينُ جَبْرَئيلُ

وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ‏اللَّهِ

اَلْعَلِىُّ الْأَعْلى يُقْرِئُكَ السَّلامَ

وَ يَخُصُّكَ بَالتَّحِيَّةِ وَ الْإِكرامِ،

وَ يَقُولُ لَكَ وَ عِزَّتى وَ جَلالى

اِنّى ما خَلَقْتُ سَماءً مَبْنِيَّةً

وَ لا اَرْضاً مَدْحِيَّةً

وَ لا قَمَراً مُنيراً وَ لا شَمْساً مُضيئَةً

وَ لا فَلَكاً يَدُورُ وَ لا بَحْراً يَجْرى

وَ لا فُلْكاً يَسْرى اِلَّا لِأَجْلِكُمْ وَ مَحَبَّتِكُمْ

وَ قَدْ اَذِنَ لى اَنْ اَدْخُلَ مَعَكُمْ

فَهَلْ تَأْذَنُ لى يا رَسُولَ‏اللَّهِ

فَقالَ رَسُولَ‏اللَّهِ

وَ عَلَيْكَ السَّلامُ يا اَمينَ وَحْىِ‏اللَّهِ،

نَعَمْ، قَدْ اَذِنْتُ لَكَ

فَدَخَلَ جَبْرَئيلُ مَعَنا تَحْتَ الْكِساءِ

فَقالَ جَبْرَئيلُ لَأَبى

اِنَّ اللَّهَ قَدْ اَوْحى اِلَيْكُمْ يَقُولُ

اِنَّما يُريدُ اللَّهُ

لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ

وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً

فَقالَ عَلِىٌّ لِأَبى يا رَسُولَ‏اللَّهِ،

اَخْبِرْنى ما لِجُلوُسِنا هذَا تَحْتَ الْكِساءِ

مِنَ الْفَضْلِ عِنْدَاللَّهِ

فَقالَ النَّبِىُّ وَالَّذى بَعَثَنى بِالْحَقِّ نَبِيّاً

وَاصْطَفانى بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً

ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا

فى مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلٍ اَهْلِ الْأَرْضِ

وَ فيهِ جَمْعٌ مِنْ شيعَتِنا وَ مُحِبّينا

اِلَّا وَ نَزَلَتْ عَلَيْهِمُ الرَّحْمَةُ

وَ حَفَّتْ بِهِمُ الْمَلائِكَةُ

وَاسْتَغْفَرَتْ لَهُمْ اِلى اَنْ يَتَفَرَّقُوا

فَقالَ عَلِىٌّ: اِذاً وَاللَّهِ فُزْنا

وَ فازَ شيعَتُنا وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ

فَقالَ أَبى ثانِياً يا عَلِىُّ

وَالَّذى بَعَثَنى بِالْحَقِّ نَبِيّاً،

وَاصْطَفانى بِالرِّسالَةِ نَجِيّاً

ما ذُكِرَ خَبَرُنا هذا

فى مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ

وَ فيهِ جَمْعٌ مِنْ شيعَتِنا وَ مُحِبّينا

وَ فيهِمْ مَهْمِّومٌ اِلَّا وَ فَرَّجَ اللَّهُ هَمَّهُ

وَ لا مَغْمُومٌ اِلَّا وَ كَشَفَ اللَّهُ غَمَّهُ

وَ لا طالِبُ حاجَةٍ اِلَّا وَ قَضَى اللَّهُ حاجَتَهُ

فَقالَ عَلِىٌّ اِذاً وَاللَّهِ فُزْنا وَ سُعِدْنا

وَ كَذلِكَ شيعَتُنا فازُوا وَ سُعِدُوا

فِى الدُّنْيا وَالْأخِرَةِ وَ رَبِّ الْكَعْب

نعمتي

نعمتی
نعمتی دارم غنیمت نعمتی است 1 منزلی دارم به دولت نعمتی است
من به سوی دولتی حق آمدم 2 گر گزیدم بر حقیقت نعمتی است
منزلی با منزلت منزل بود 3 پر بها گردد مقامت نعمتی است
منزلت باشد ز خیر المنزلین 4 منزلت زو شد نصیبت نعمتی است
منزل حق بد غنیمت در جهان 5 گر که آید آن ز رحمت نعمتی است

جای سجده هر کجا خواهی ببین 6 سجده گر شد بی وساطت نعمتی است
شارعی اندر میان مسجدان 7 این حسین وآن کربلا هست نعمتی است
من به بن بست حسین افتاده ام 8 در نشاطم با وساطت نعمتی است
چون نشانی از تو دارم می رسم 9 گر که باشم در صراطت نعمتی است
حرف دل هر شب و روزی گفته ام 10 عاشقم عاشق به وصلت نعمتی است

دولت من خود تویی آقا حسین 11 سر دهم گر بر مسیرت نعمتی است
آرزوی دارم اندر دل بدان 12 گر نصیبم شد شهادت نعمتی است
من خجالت می کشم دارم که جان 13 جان من گردد فدایت نعمتی است
صد هزاران از رسل ذکرت کنند 14 گر روم راه رسالت نعمتی است
تو نمک از ناشناسانش مگیر 15 با نمک زو شد غذایت نعمتی است

من که عمری عاشق رویت شدم 16 گر دهی منزل به کویت نعمتی است
گه خدا گاهی یکی گاهی حسین 17 گر به حق باشد کلامت نعمتی است
روز و شب خجلت برم از روی حق 18 می دهد چون صد ز نعمت نعمتی است
شکوه ای نی دارم از کون و مکان 19 گر نمیرم با خجالت نعمتی است
نام زهرا در دلم در منزل است 20 چون که باشم من به یادش نعمتی است

چون روند راه خدا پوران من 21 هم که راضی گشته قلبت نعمتی است
خسته ام از چند و چون ناکسان 22 شد کسانت با ولایت نعمتی است
همدمان وهمرهانت گرد همند 23 زو ترا می و شرابت نعمتی است
صد هزار بیتی سرایم رشته اند 24 گر روم من با شفاعت نعمتی است
شوخ طبعی کار من هر دم بود 25 شادی قلبم ز لطفت نعمتی است

گریه می آید به من از کار خود 26 گر ببخشد هو به رحمت نعمتی است
نی مقام و نی که علم وزنی بود 27 هو کند عالی مقامت نعمتی است
رفتن ما به فرمانت خوش است 28 راحلی بر این نهایت نعمتی است
می دهندت صد بها خود را مباز 29 گر خدا داده بهایت نعمتی است
بنده ی حق بوده است از بندگان 30 این نبشسته شد به قبرت نعمتی است

بد وصیت لازم الاجرا بدان 31 چون به حق باشد وصیت نعمتی است
من بترسم از پیام ای وای من 32 از خدا آید پیامت نعمتی است
حرف آخر بر زبانم خود گذار 33 شد که فرقانی کلامت نعمتی است
هر کسی شاید بخواند حرف تو 34 گر بگیرند نیک کلامت نعمتی است
نیک حرف و نیک عمل یک آرزوست 35 خالص یک حمد؟ برایت نعمتی است

نام ذوالحمد گه نماند تا ابد 36 کار نیک مانده برایت ؟ نعمتی است.

چند نكته

43-وقتی معنی چیزی را واقعا میتوان فهمید که در تعریف و توضیح آن هرگز دور و تسلسل و تکرار نباشد.

44-آیا مقام خداوند تعالی از مقام یک کارگردان، تهیه کننده، فیلمنامه نویس، صحنه پرداز و .... پایین تر برده شده است؟

45-ما بنا من نعمت فمن الله : آنچه از خوبیها بما می رسد از خداست ( و لحظه به لحظه به او مدیون تر میشویم ).

46-آیا گریه امیرالمومنین در چاه جز بخاطر افزونی لحظه ای دیون او بخداوند بخشاینده بوده است ؟

47- شاید اگر دستگاه معادلات کل و یا جزیی از زندگی خود را بنویسیم باز صفر، یک ، چند و یا بینهایت جواب داشته باشد. ! اینطور نیست ؟

نور

نور

در شبی تاریک و تنها نور هدی ست
نور ایمان گر بتابد از خداست

من چه هستم تا پی ایمان روم
گر بخواهد او مرا خود رهنماست

می نخوردی ! مست نکردی ! وای تو
گر بسوزی هر چه کردی آن بجاست

تا نسوزی تو نبینی در جهان
آنچه نیست و آنچه هست و یا کجاست

شعر من گویای حق هرگز مباد
حرف حق از اولیاء باشد رواست

شعر من چون قلع و مس باشد عزیز
جمله از معصوم بگیر چو آن طلاست

آب زمزم از لبان صادق آل خداست
ور نه هر کس با کمی آبی سقاست

نی برای گفتنی ها آمدیم
صالحی گر گشته ایم راز بقاست

آرزوی در دلش ذوالحمد بداشت
کار وی گردد تمام و هو رضاست